എഴുതുവാന്‍ ഏറെയുണ്ട് ...
വിങ്ങുന്ന വിരലുകള്‍ക്ക് ഒരിക്കലും വഴങ്ങാതിരുന്ന അക്ഷരങ്ങള്‍..
മനസ്സില്‍ ജനിച്ചു മനസ്സില്‍ തന്നെ മ്രിതിയടയുന്നവ
കൂടുന്ന ഹൃധയമിടിപ്പുകള്‍ക്ക് ഞാന്‍ അവകാസിയല്ല...
അറിയുന്നു ഞാനത്....
സ്വന്തമെന്നത് വെറുമൊരു കിനാവ് മാത്രമാണെന്ന്...
അഗ്നിസുധിയാലും വിസുദ്ധീകരിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ചിലതുണ്ട്..
മനസ്സുകളില്‍ കൂടുകൂട്ടിയ മാറാലകളെ  ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചത് നിനക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നു..
അരുതെന്ന് പറയാന്‍ മറന്നതും സ്നേഹത്തിന്‍റെ നോവിനാല്‍ മാത്രമാണ്...
നീ വിശുദ്ധന്‍ ആണല്ലോ..
ജീവിതത്തില്‍ ഒരാളെ മാത്രം സ്നേഹിക്കാന്‍ കഴിയുന്നവന്‍....
നിറമിഴികളില്‍
ഇനിയൊരിക്കലും ദീപങ്ങള്‍ വിരിയില്ല....
കണ്ണുനീരിനു പവിത്രതയുമില്ല..
എനിക്കുവേണ്ടി നീയോരുക്കി വെച്ച തടവരയെ പോലും ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ചു കൊള്ളാം...
ഒരു ചോദ്യത്തിനു മാത്രം ഉത്തരം നല്‍കുമെങ്കില്‍....
നീയെന്തിനു നിന്‍റെ ആത്മാവിനെ വഞ്ചിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു...

ഒരു മയില്‍‌പീലിയുടെ കഥ പറയുവാന്‍ കൂടു കൂടിയതയിരുന്നു നമ്മള്‍...
നിറഞ്ഞ വിണ്ണിനും പിന്നെ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ക്കും പങ്കുവെക്കാതെ കാത്തുവെച്ചു   നാം..
പിന്നീടെപോഴാണ്‌ കണ്ണുകളില്‍ കച്ചവടത്തിന്‍റെ പൊരുള്‍ നീ തേടിതുടങ്ങിയത്????
തിരിച്ചറിവിന്‍റെ ഇടത്താവളങ്ങളില്‍ നിഴലുകള്‍ പോലും അപരിജിതരാകുന്നു.. 
എന്നിലേക്ക്‌ ഞാന്‍ ഉരുകി തീരുന്നു...
ഇനി നിനക്കെന്നെ തിരിച്ചറിയാന്‍ ആകില്ല...
നിന്‍റെ വഴികളില്‍ എന്‍റെ കാല്‍പാടുകള്‍ പോലും തിരിച്ചെത്തില്ല..
വിട... മറന്നു തുടങ്ങിയ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക്...
   

ninte kannukalil ente pranayathe innaleyanu njan kandeduthathu.
enikkum ninakkumidayilulla doorangalil apol mazha peythirunnirikkanam...
inninte niramillaymayil njanum neeyum randu theerangalayirikkunnu...
maravikal matram swanthamakunnu....